

Ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει νά παραδεχθεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός. Θέλει κάτι νά κρατήσει, ὥστε νά μπορεῖ νά πεῖ: «Κάτι εἶμαι». Δέν τό λέει βέβαια οὔτε στόν ἑαυτό του, ἀλλά ἔτσι τό ζεῖ. Ἡ σωστή στάση εἶναι νά χαίρεσαι πού βλέπεις πόσο ἀταπείνωτος, κακός, πονηρός εἶσαι, πόσο ἀκόμη καί τά ἁγιότερα πράγματα τά κάνεις γιά νά νιώσεις ὅτι οἱ ἄνθρωποι καί ὁ Θεός δέν ἀπορρίπτουν τό ἐγώ σου. Ἑπομένως, ἀπό μιά πλευρά εἶναι χαρᾶς εὐαγγέλια τό ὅτι στριμώχνεσαι ἔτσι πού, θέλεις δέν θέλεις, βλέπεις ποιός εἶσαι, καί ἐκεῖ πού σάν νά μήν ἀντέχεις ἄλλο καί ὅλο ἐλπίζεις ὅτι θά λυτρωθεῖς, ἀκόμη πιό πολύ ἀφήνει ὁ Θεός νά βγοῦν τά ἀγκάθια ἀπό μέσα σου καί ὅλη ἡ ἀθλιότητά σου. Καί τό μάθημα πού πρέπει νά μάθεις εἶναι ὄχι νά θέλεις νά γλιτώσεις ἀπό αὐτά –ἔχει ἐγωιστικό χαρακτήρα αὐτό– ἀλλά νά παραδοθεῖς στόν Χριστό. «Καίτοι, Θεέ μου, ἐγώ εἶμαι ἔτσι, ἐσύ μέ ἀγαπᾶς, καί ὅ,τι κάνεις, τό κάνεις ἀκριβῶς γιά νά μέ σώσεις».
Ἄλλο εἶναι νά πιστεύουμε ὅτι μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός, καί ἄλλο εἶναι νά νιώθεις αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἄλλο εἶναι νά προσεύχεσαι καί ἄλλο νά αἰσθανθεῖς ὅτι δέχεται ὁ Θεός τήν προσευχή σου. Ἄλλο εἶναι νά κάνεις τόν ὅποιο κόπο, τόν ὅποιο ἀγώνα, καί ἄλλο νά ἔλθει ἡ ὥρα νά νιώσεις ὅτι ὁ Θεός δέχεται τόν ὅλο ἀγώνα σου. Ἄλλο εἶναι νά προσπαθεῖς νά εἶσαι τοῦ Θεοῦ, καί ἄλλο εἶναι νά ἔλθει ἡ ὥρα νά αἰσθανθεῖς ὅτι ὄντως σέ κάνει ὁ Θεός δικό του.
Τό ἴδιο συμβαίνει, καθώς μελετοῦμε τό Εὐαγγέλιο. Εἶναι γνωστά τά νοήματα, οἱ φράσεις, οἱ λέξεις. Καί κάποια φορά, μέσα ἀπό μιά λέξη πού εἶναι πολύ γνωστή, πολύ συνηθισμένη, σοῦ ἀποκαλύπτεται μιά ἀλήθεια, ἕνα νόημα· νιώθεις νά σέ διαπερνᾶ σάν ἠλεκτρικό ρεῦμα ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, νιώθεις τό ἄγγιγμα πού σοῦ κάνει ὁ Θεός, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ, διά μέσου τῆς λέξεως. Ἄλλο εἶναι τό ἕνα, πού ἁπλῶς μελετᾶς, καί ἄλλο εἶναι τό ἄλλο.
Ὅλοι μας, χωρίς ἐξαίρεση, ὅταν μᾶς συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό καί μᾶς κάνει νά πονοῦμε, νά κλαῖμε, πόσο θά θέλαμε νά μᾶς σπλαχνιστεῖ ὁ Κύριος, ὅπως σπλαχνίστηκε τή χήρα τῆς Ναΐν καί ἀνέστησε τόν μονάκριβο γιό της! Ὁ Κύριος δέν ἔχει δυσκολία νά τό κάνει, Θεός εἶναι. Ὅμως, δέν ἦρθε ὁ Χριστός γιά νά ἀνασταίνει ὅλους τούς νεκρούς καί νά θεραπεύει ὅλους τούς ἀρρώστους. Θεράπευσε ἀσθενεῖς, ἀνέστησε νεκρούς, ἀνέστησε καί τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, γιά νά ξέρουμε καλά-καλά ὅτι εἶναι Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ὅμως, ἄλλος εἶναι ὁ σκοπός τοῦ Κυρίου: Αἰσθάνεται κανείς ὅτι ἔρχεται ὁ Κύριος καί σάν νά ἁπλώνει τό χέρι του, σάν νά μᾶς ἐναγκαλίζεται, τήν ὥρα πού εἴμαστε πονεμένοι, πού κλαῖμε καί ὀδυρόμαστε γιά τή νέκρα τῆς ψυχῆς μας ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Κύριος ἔρχεται σπλαχνικός τότε καί μᾶς ἀνασταίνει· ναί, μᾶς ἀνασταίνει. Αὐτό θέλει νά τό κάνει στόν καθένα χωρίς ἐξαίρεση.
Εἶναι πολύ σπάνιο κάποιος χριστιανός νά θέλει, νά τό ἔχει καημό καί νά προσπαθεῖ νά ζήσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Ἄν θέλετε, ἀποφεύγει κανείς νά ἔχει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅταν κανείς τό ἔχει, ἄγεται καί ὁδηγεῖται ἀπό αὐτό καί περιπατεῖ κατά τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Τελικά, δέν ὁρίζει αὐτός τόν ἑαυτό του ἀλλά ὁ Θεός· τόν κυβερνᾶ, τόν ὁδηγεῖ ὁ Θεός καί περιπατεῖ ὅπως θέλει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ.
Παρακαλῶ, νά μήν ξεγελιόμαστε. Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε χριστιανοί καί νά μποῦμε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἀπό τώρα καί αἰώνια, θά πρέπει νά ἔχουμε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, θά πρέπει νά συνηθίσουμε νά ζοῦμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Διότι στήν ἄνω ζωή, ἄν μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός καί σωθοῦμε καί μποῦμε στή βασιλεία του, αἰώνια θά ζοῦμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Δέν πρέπει νά τό πάρουμε καί ἔτσι, δηλαδή νά συνηθίσουμε ἀπό ἐδῶ νά ζοῦμε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ;
Στήν πνευματική ζωή ἔχουμε αὐτό τό δῶρο ἀπό τόν Θεό, πού εἶναι ἀσφάλεια, ἀλλά καί ἀπό κάποια πλευρά σάν νά εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό τό μισό ἔργο: ἔχουμε τήν ὑπακοή. Καθώς κάνεις ὑπακοή μέ καλή διάθεση –χωρίς ὑστεροβουλίες, χωρίς ὑπολογισμούς, ἀλλά μέ ἐμπιστοσύνη, μέ ἀγαθότητα– θά τό βιώσεις αὐτό. Ἄν ὅμως ὁτιδήποτε ἄλλο ἀφήσεις νά παρεισφρήσει στό ἔργο τό πνευματικό πού γίνεται διά τῆς ὑπακοῆς, εἴτε εἶναι ἐπιφύλαξη εἴτε ἀμφιβολία εἴτε πονηρία –«Δέν μέ καταλαβαίνουν, δέν μέ βοηθοῦν, κάνουν διακρίσεις»– μήν περιμένεις νά ἔρθει τό κουράγιο καί ἡ διάθεση νά κάνεις ἀγώνα πνευματικό, καί μήν περιμένεις προκοπή. Δέν γίνεται. Ἱλαρόν γάρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός..
Κάνε ὑπακοή γιά νά κόψεις τό θέλημά σου καί νά βρεῖς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά κάνοντας αὐτό, ἔρχεται ἀπόλαυση τέτοια, πού δέν μπορεῖς νά τήν περιγράψεις, νά τή διηγηθεῖς σέ ἄλλους.
Ὅταν ὁ Θεός οἰκονομεῖ νά ἔρχονται ἔτσι τά πράγματα, ὥστε νά ὁμολογεῖς: «Ἐγώ δέν σώζομαι. Κοίταξε τί ἔχω μέσα μου! Καί οὔτε εἶχα ὑποψιαστεῖ ὅτι τά ἔχω αὐτά», νά θεωρεῖς ὅτι σοῦ κάνει μεγάλη χάρη ὁ Θεός. Οὔτε νά νομίζεις ὅτι ἔγινες χειρότερος, ὅπως τό λένε μερικοί: «Ἔγινα χειρότερος». Μέσα σου αὐτός ἤσουν. Ἁπλῶς αὐτά ἦταν κρυμμένα, καί δέν τά ἔβλεπες. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός τά σκέπαζε, γιατί δέν ἀντέχει κανείς νά τά βλέπει. Γι᾿ αὐτό, ὅσο περισσότερο τά φανερώνει ὁ Θεός, ὅσο περισσότερο κατά ὠμό τρόπο τά διαπιστώνεις, τόσο αὐτό εἶναι ἕνα καλό σημάδι. Ὁ Θεός δηλαδή ἀρχίζει νά σοῦ ἔχει ἐμπιστοσύνη ὅτι θά τά σηκώσεις, ὅτι θά τά ἀντιμετωπίσεις σωστά, ὅτι θά χαρεῖς πού σέ ἀναλαμβάνει καί σέ βάζει σέ ἕναν δρόμο· θά χαρεῖς πού, ἀκριβῶς γιά νά τά φανερώνει στά μάτια σου καί νά σοῦ δίνει κουράγιο νά τά ἀντέχεις, σημαίνει ὅτι θά τά πάρει κιόλας καί θά σέ καθαρίσει, θά σέ λυτρώσει ἀπό αὐτά.
Θέλουμε δέν θέλουμε, ἔχουμε μέσα μας τήν ἁμαρτία· ἔχουμε ἐλαττώματα, πάθη φοβερά, ἀδυναμίες. Στρωνόμαστε ὅμως στήν προσευχή νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό αὐτά καί νά μᾶς δώσει τίς ἀρετές πού δέν ἔχουμε;
Μᾶς λέει σχετικά ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος: «Ὁ Θεός δίνει σέ ὅλους μέ ἁπλοχεριά καί χωρίς νά περιφρονεῖ κανέναν. Ὅ,τι ὅμως ζητάει κανείς νά τό ζητάει μέ πίστη. Γιατί ὅποιος ἀμφιβάλλει, μοιάζει μέ τό κύμα τῆς θάλασσας, πού τό παρασέρνει ὁ ἄνεμος καί τό πηγαίνει ἐδῶ καί ἐκεῖ. Νά μήν ἐλπίζει ὅτι θά πάρει κάτι ἀπό τόν Κύριο ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, δίγνωμος καί ἄστατος».
Νά ζητᾶς μέ πίστη, μέ σταθερότητα, μέ ἐμπιστοσύνη ὅτι ἀκούει ὁ Θεός, δέχεται αὐτά πού λές καί θά ἀνταποκριθεῖ. Ἐκεῖνος ξέρει πότε. Ἐσύ πάντως νά ζητᾶς ἐπίμονα, ὄχι ὅμως ἀπαιτητικά. Ἔχουμε χρέος νά ζητοῦμε.
ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Σέ περίπτωση διακοπῶν ροῆς ἤ ἐμφάνισης παλαιότερου ὑλικοῦ κατά τήν ὥρα τῶν ζωντανῶν μεταδόσεων, παρακαλοῦμε ἀνανεώστε περιοδικά τήν σελίδα ἀπό τό παρακάτω κουμπί. Εὐχαριστοῦμε γιά τήν κατανόηση.
Ὠσηέ προφήτου, Ἀνδρέου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐν Κρίσει
Λουκᾶ τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ
Γ΄ Λουκᾶ (Ἀνάστασις νέου τῆς Ναΐν) Ἰωήλ προφήτου, Οὐάρου μάρτυρος
Ἀρτεμίου μεγαλομάρτυρος, Γερασίμου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ
Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ μεγάλου, Σωκράτους μάρτυρος, Ἱλαρίωνος Μογλενῶν
Ἀβερκίου Ἱεραπόλεως, τῶν ἐν Ἐφέσῳ ἁγίων ἑπτά παίδων
Ἰακώβου ἀποστόλου τοῦ ἀδελφοθέου
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Μικρόν Νηστειοδρόμιον
Νηστεία
Κατάλυση εἰς πάντα
Κατάλυση εἰς πάντα
Κατάλυση εἰς πάντα
Κατάλυση εἰς πάντα
Νηστεία
Κατάλυση εἰς πάντα